Autor podjął się z powodzeniem ambitnego zadania ukazania nie tylko uświęcającego działania Trójjedynego Boga w dwóch wspomnianych obrzędach, ale nadto ich wewnętrznego związku, uznając je za dwa oblicza tej samej rzeczywistości. Dzięki temu znacząco dowartościował znaczenie rytu obmycia nóg, co może przyczynić się do jego rewaloryzacji w Kościele.
Genialna intuicja autora dysertacji została rozwinięta dzięki badaniom tekstów źródłowych i literaturze przedmiotu. Należy zauważyć, że wartość pracy podnosi znacznie solidna argumentacja historyczna, bazująca na dokumentach z pierwszych wieków chrześcijaństwa, późniejszych orzeczeniach Kościoła i odkryciach archeologicznych oraz jej charakter interdyscyplinarny, łączący wiele dziedzin teologicznych (dogmatykę, sakramentologię, liturgikę, duchowość, patrystykę, teologię pastoralną).